Wandelen in tropische regen.

Onderweg.

De chauffeur die ons naar Sihanoukville aan de zuidelijke kust (Golf van Thailand) brengt, is voor Cambodja atypisch, dat wil zeggen: aggressieve rijstijl! Herhaaldelijk rijdt hij claxonnerend op het linkse rijvak, over doorlopende gele lijnen en voegt pas op het laatste moment weer in als er een tegenligger opduikt. Nochtans is het verkeer bij het buiten rijden van Phnom Penh erg druk. En de agglomeratie is uitgestrekt. Het ene dorpje volgt het andere in snel tempo op. Pas halverwege onze rit verdwijnen de huizen en is er alleen nog natuur. Geen rijstvelden meer. Ook geen vlaktes meer maar dicht begroeide bergen, een paar honderd meter hoog. Dreigend zwarte wolken aan de horizon. Hier en daar verdwijnt een berg in wat ongetwijfeld een flinke regenbui is. En inderdaad, een paar kilometer voor onze eindbestemming hebben we prijs. Alle hemelsluizen open! Regensluiers lijken de weg te versperren. In geen tijd zijn de zijkanten van de asfaltweg herschapen in gutsende rode riviertjes. Wat een spektakel! Het duurt niet lang. Bij aankomst vallen er nog een paar druppels. 

Ren Resort. 

Ren Resort, een kleine 8 km van Sihanoukville, valt wat tegen. Geopend in 2015 lijkt het nu al wat afgeleefd en een beetje slordig. Bovendien is het al niet meer het laatste hotel van het strand vóór het oerwoud begint. Er ligt een bouwwerf met bouwafval en een grote partij rode bakstenen. Gelukkig lijkt de werf stil te liggen, dus geen lawaai. Niet zoals in Phnom Penh waar zeven dagen op zeven van zeven uur 's morgens tot 9 uur 's avonds wordt gewerkt. Maar behalve dat is het uitzicht vanuit onze kamer de moeite: de Golf van Thailand met een paar eilandjes voor de kust en hier en daar wat gammele vissersbootjes. 

Na de lunch wandelen we het strand, "Otres Beach", op en neer. Langs links botsen we na een kleine 500 meter of een vaargeul en een piepklein "haventje". Maar dat is een te groot woord voor wat het is: een inham, of monding van een klein riviertje, waar een aantal oude bootjes aangemeerd liggen. En een paar krotwoningen er rond. Fotogeniek, maar wat een contrast: een glaasje wijn kost in Ren Resort "weinig": 2,5 $. Maar iets verder moeten ze waarschijnlijk een ganse dag zien te komen met minder dan dat bedrag (2015 gemiddeld maandloon is 140 $). 

Cambodjaanse kat. 

De vaargeul kunnen we niet over. Dus maar terugkeren en onze wandeling "naar rechts" voort zetten. We passeren een opeenvolging van hotels en "strandjes" van hotels. Een poes schuimt de terrasjes af op zoek naar eten. Ze heeft een soort "gekraakte" of "gekrulde" staart. En de meeste katten hebben dat hier of ... hebben zelfs bijna geen staart, alleen een gekruld stompje. Oorspronkelijk dachten we dat Cambodjanen jonge katjes de staart afknippen of dat ze de staart breken! Niets van dat alles: de meeste katten in Cambodja worden met zo'n staartafwijking geboren. Blijkt te liggen aan een dominant foutief gen. Vermoedelijk afkomstig van Siamese katten die af en toe ook wel zo'n korte, gekraakte staart hebben. 

Strand en riool. 

Na de hotels, geen bebouwing meer. Nog altijd hangen donkere wolken boven de zee. Af en toe gedonder en ... regen, tropische regen. Nat maar warm dus geen erg: voort wandelen langs de rand van het water. In de zwoele, tropische regen. De zee is helder en lang ondiep. Ideaal om te zwemmen, ware het niet dat ...

We passeren een lange gebroken rioolbuis waaruit diepbruin water loopt. Recht de zee in. En wat verder nog een rioolbuis en nog één. Voorwaar dit strand heeft geen blauwe West-Europese wimpel! Beter in het hotel zwembad zwemmen.

Maar nu tijd voor de ondergaande zon, (nog) een wit wijntje en Pad Thai, gewokte rijstnoedels, kip en seizoensgroenten. Een plus voor de Cambodjaanse keuken!