Tom, n° 6.
Een croissant, een stokbroodje, twee pannenkoeken, fruitsapje: een Frans ontbijt in de hoofdstad van Cambodja! De Franse invloed is nog overal te merken: in de namen van cafés en restaurants, in de aangeboden menu's, in de bouwstijl. Sommige oude huizen lijken zo weggeplukt uit de Provence.
Tijd voor een espresso in het trendy MK Café Mondulkiri. Verwacht hier het onverwachte: bij onze espresso krijgen we eveneens een tee geserveerd! Op naar de laatste markt van de dag in een heuse tropische plensbui: de Russische markt! Zo genoemd omdat je hier in de jaren tachtig van de vorige eeuw vooral Russische producten kocht. Nu vind je hier zowat van alles maar vooral toch toeristische souvenirs. Tom zet ons af en moet ondertussen opnieuw naar de tuk-tuk garage voor grondiger herstelling.
Twee in oranje habijt geklede monniken met parasols staan aan de deur van het hotel-restaurant. Één van de kelners rept zich met een paar bankbriefjes naar hen toe, stopt het geld in de bedelzak van de monniken en gaat geknield zitten. De monniken bidden een paar ogenblikken en trekken dan verder ...
En inderdaad, deze morgen staat hij met zijn kar paraat. Alhoewel, "paraat"? Even later staan we reeds aan een soort "tuk-tuk herstel shop". Wat ook het euvel is, het is snel verholpen. We rijden al snel langs statige en propere lanen, de Sihanouk Boulevard met het onafhankelijkheidsmonument en het standbeeld van de vorige koning Norodom Sihanouk. Een brugje over en we belanden op Koh Pich, het diamanteiland. 't Is een moderne wijk, nog in volle aanbouw en ongelooflijk netjes. Een heel ander facet van Phnom Penh dan gisteravond krijgen we hier te zien! Tom voert ons verder langs de Sisowath kaai die begint waar de Tonlé Sap rivier uitmondt in de Mekong. Stoppen tegenover het koninklijk paleis en uitstappen voor foto's. Druk, maar het plein voor het paleis is immens groot, dus geen erg. Op de kade "verkopen" Cambodjanen vogeltjes. Bedoeling is dat de koper die onmiddellijk vrij laat: een garantie op geluk en goed karma! Het gerucht gaat dat de vogeltjes gedrogeerd zijn en een paar minuten later alweer kunnen gevangen worden. Waar of niet waar?
Tom, n° 6.
Gisteravond sprak een tuk-tuk chauffeur ons aan. Eigenlijk spraken er velen ons aan met de vraag "Need tuk-tuk?" Maar deze ene stelde zich voor als Tom, n° 6 en, toevallig, zijn standplaats was aan de White Mansion. Achteraan zijn kar met nummer 6 prijkte een groot White Mansion-reclamebord. Wat we ook zouden willen doen de volgende dag, hij zou ons oppikken aan ons hotel. Iedereen zou hem daar trouwens bij naam kennen. "See you tomorrow at nine" zei hij nog.
En inderdaad, deze morgen staat hij met zijn kar paraat. Alhoewel, "paraat"? Even later staan we reeds aan een soort "tuk-tuk herstel shop". Wat ook het euvel is, het is snel verholpen. We rijden al snel langs statige en propere lanen, de Sihanouk Boulevard met het onafhankelijkheidsmonument en het standbeeld van de vorige koning Norodom Sihanouk. Een brugje over en we belanden op Koh Pich, het diamanteiland. 't Is een moderne wijk, nog in volle aanbouw en ongelooflijk netjes. Een heel ander facet van Phnom Penh dan gisteravond krijgen we hier te zien! Tom voert ons verder langs de Sisowath kaai die begint waar de Tonlé Sap rivier uitmondt in de Mekong. Stoppen tegenover het koninklijk paleis en uitstappen voor foto's. Druk, maar het plein voor het paleis is immens groot, dus geen erg. Op de kade "verkopen" Cambodjanen vogeltjes. Bedoeling is dat de koper die onmiddellijk vrij laat: een garantie op geluk en goed karma! Het gerucht gaat dat de vogeltjes gedrogeerd zijn en een paar minuten later alweer kunnen gevangen worden. Waar of niet waar?
Wat Phnom.
Tom voert ons verder langs de rivier tot aan de Phnom Penh Night Market - leeg uiteraard op dit uur - en duikt dan weer de stad in langs een paar oude huizen, sommige vervallen, sommige prachtig gerestaureerd, in Franse koloniale stijl. Onder andere het postgebouw is zo'n mooi exemplaar. Of nog: het Raffles hotel.
Wat Phnom: de tempel op de berg. Hier is volgens de legende de stad ontstaan en installeerde ene mevrouw Penh vier boeddhabeeldjes die ze aan de oever van de Mekong had gevonden. Tegenover de heuvel met boeddhistische tempel staat een grote, oude boom vol met ... vleermuizen! Nu even schoenen uit en binnenin de tempel de sfeer opsnuiven van brandende wierookstokjes en biddende boeddhistische gelovigen. Op de trappen van de heuvel zit een klein vogeltje. Ik kan het diertje zomaar vast pakken. Dus waarschijnlijk toch gedrogeerd?
Ik zet het versufte vogeltje op de hand van een passerend klein meisje. Hopelijk schenkt het haar een lang leven en goed karma. Helaas, maar vermoedelijk pakken de vele vogelverkopers het beestje snel terug ...
Van alle markten thuis.
Tijd nu voor bezoek aan Psar Thmei, letterlijk "de nieuwe markt", maar iedereen noemt dit de centrale markt. Gehuisvest in een okergeel art-deco gebouw met één van de grootste zelfdragende koepels ter wereld. Rond en binnenin het gebouw kan je zowat alles kopen, van kleren over groenten, fruit, vis, vlees, electrische apparaten tot juwelen en "edelstenen". We tonen interesse voor een doosje met robijnen en een ander met saffieren. De verkoopster, al snel bijgestaan door een mannelijke collega, legt ons uit dat dit echte robijnen zijn. Kijk want ze kan er glas mee krassen. En kijk: een apparaatje geeft aan dat dit een edelsteen is. Prijs: 30 $. Voor die prijs, nee dat kan niet zijn. En voor twee? Dan wordt het in totaal 50 $. We wandelen weg. De verkoper roept ons nog achterna "Hoeveel willen jullie er dan wel voor geven?"
Tijd voor een espresso in het trendy MK Café Mondulkiri. Verwacht hier het onverwachte: bij onze espresso krijgen we eveneens een tee geserveerd! Op naar de laatste markt van de dag in een heuse tropische plensbui: de Russische markt! Zo genoemd omdat je hier in de jaren tachtig van de vorige eeuw vooral Russische producten kocht. Nu vind je hier zowat van alles maar vooral toch toeristische souvenirs. Tom zet ons af en moet ondertussen opnieuw naar de tuk-tuk garage voor grondiger herstelling.
De kraampjes in en rond de markthal staan dicht opeen gepakt. Het is er verstikkend warm. En druk! De vis- en vleesstalletjes ruik je al van ver. Regelmatig moeten we even naar buiten: adem happen. Je kan hier ook je haar laten knippen, je nagels verzorgen, inclusief teennagels of een hand- of hoofd- of voetmassage boeken.
Onze rondrit van vier uur, 15 $, zit er bijna op. Tom maakt al afspraak voor morgenochtend. We willen koninklijk paleis, zilveren pagode en nationaal museum doen. En vroeg vertrekken, 8 uur? "See you at 8u30" zegt Tom. Dat zien we nog wel.
Apsaras.
Na een kort namiddagje aan het zwembad hebben we om 7 uur 's avonds afspraak in het Nationaal Museum voor een dansvoorstelling door Cambodian Living Arts. De genocide uit de vorige eeuw heeft 90 % van alle kunstenaars in Cambodja uitgeroeid. Cambodia Living Arts probeert enerzijds de oude tradities in ere te herstellen en anderzijds een nieuwe generatie kunstenaars en artiesten - vooral dansers en muzikanten - te stimuleren. We bewonderen verschillende dansen in kleurrijke, traditionele klederdracht. Hoogtepunt is het optreden van de apsaras, goddelijke danseressen ... net zoals op de bas-reliëfs in Angkor Wat.
Na de voorstelling voert onze tuk-tuk, nee niet die van Tom, n° 6 maar wel n° 7, lucky number, ons naar Il Forno, Italiaans restaurant in Phnom Penh. De bruschetta, gegrilde groenten en pizza's smaken. Vooral wanneer ze worden begeleid door een lekker Italiaans wijntje. Nummer 7 wacht trouw op ons en voert ons terug naar de White Mansion. De chauffeur vraagt ons wanneer we morgen opnieuw op stap gaan. Waarschijnlijk 8u30. Hij zal er zijn ... morgen een dispuut tussen n° 6 en n° 7? Ben ik niet te veel fooi aan 't geven?