Kep le Zoute.
's Morgens vroeg, vooraleer de toeristen opnieuw bezit nemen van Otres Beach, spelen lokale kinderen op het strand. Ook een paar volwassenen wagen zich in zee, met zwemvesten en goed gekleed: Cambodjanen willen absoluut niet bruin(er) worden.
Deze keer voert een rustige chauffeur ons van Sihanoukville naar ons volgende en laatste verblijf: Knai Bang Chatt bij Kep, een rit van zo een 2 uur. Gisteravond zagen we een regenboog - eigenlijk had het droge seizoen al lang in volle gang moeten zijn, maar tja ... klimaatsverandering ... dus het blijft af en toe regenen. En Knai Bang Chatt betekent, vrij vertaald uit het Khmer: "regenboog rond de zon". Of voor boeddhisten: de halo rond het hoofd van Boeddha. Hier moeten we kunnen uitrusten en relaxen ... maar ... nog niet vandaag!
Op een klein platformpje aan de rand van het water staat een tafel, gedekt met wit tafellaken, fruit en snacks! Voor ons! Er staat ook een kraampje wat rietsuiker perst tot sap (lekker en niet te zoet) en ... een paar vissers en kinderen en een hond. Kim legt uit dat deze mensen letterlijk van de zee leven. Ze vertrekken rond 16 uur - nu dus ongeveer - voor minstens 12 uur vissen op zee. Die gevangen vis en/of krabben verkopen ze dan op de Kep krabbenmarkt. Zo kunnen ze weer een dag verder. Probleem is dat hun netten alles vangen: grote vissen, kleine vissen en dat ze het klein grut voor een appel en een ei aan de vispasta-fabriek verkopen. Resultaat: overbevissing. Hun netten zijn eigenlijk illegaal maar als de politie ze wil beboeten, dan is met wat geld wel alles te regelen!
Knai Bang Chatt.
Vóór de burgeroorlog was Kep zowat het Knokke van Cambodja. De Fransen noemden het "Kep sur mer". Wij zouden het "Kep le Zoute" noemen. De elite van Cambodja had hier een strandvilla. Helaas, de burgeroorlog veranderde dat allemaal. Kep was het schouwtoneel van zware gevechten. Zwartgeblakerde, volledig gestripte en door kogelinslagen gemarkeerde villa's zijn er nog altijd de getuigen van. Overigens bestaat Knai Bang Chatt uit een viertal van die volledig gerenoveerde villa's. Op dus naar een "Kep Discovery Tour", uiteraard per tuk-tuk.
Kep, krab, krabbenmarkt.
De naam Kep is een verbastering van het Franse "le cap", de kaap. Kep ligt inderdaad op de uiterste tip van een schiereilandje in de Golf van Siam (of Golf van Thailand). Maar 't is vooral bekend voor zijn grote aanbod aan krab en de bijhorende krabbenmarkt. Die bezoeken we eerst. Opnieuw een kleurrijke bedoening. Onze gids, Kim, legt uit dat - door overbevissing - de aangeboden krabben steeds kleiner worden. Een aparte soort - "rock crabs" - kunnen een week zonder water overleven, behalve wanneer de muggen er bij kunnen! Blijkbaar sterven ze dan snel. We kopen Kampot peper, zwart, rood, wit nadat Kim ons het verschil heeft uitgelegd tussen de verschillende kleuren en soorten.
Verder tuk-tukken langs brede, geasfalteerde wegen. Langs het strand van Kep met opnieuw een begin van statige villa's. Een troep makaaken plundert vuilnisbakken langs de weg.
We passeren langs boulevards met zwart geblakerde, vervallen resten van wat eens luxe-villa's waren voor de elite van Cambodja. Nu overwoekerd, compleet verlaten, ingenomen door koeien of door graffiti-spuiters. Maar de sfeer van grandeur van de jaren vijftig van de vorige eeuw is niet volledig weg. In sommige villa's kan je nog altijd gewoon binnen wandelen. Alles, behalve de muren, is echter weg gehaald.
Vissers.
Onze volgende stop is zo mogelijk nog confronterender: een "vissersdorp". Dat wil zeggen: een tiental krotwoningen op palen in de modder en de drek aan de rand van de baai. Extreme armoede. Onvermijdelijk voel je je een beetje "voyeur". Mensen, kinderen en kippen leven tezamen op het "gelijkvloerse" platform. Één van de kippen sneuvelt trouwens tijdens ons bezoek: bij één poot vast gepakt, onder luid gekakel binnen gesleurd ... en plots verstomt het geluid.
Op een klein platformpje aan de rand van het water staat een tafel, gedekt met wit tafellaken, fruit en snacks! Voor ons! Er staat ook een kraampje wat rietsuiker perst tot sap (lekker en niet te zoet) en ... een paar vissers en kinderen en een hond. Kim legt uit dat deze mensen letterlijk van de zee leven. Ze vertrekken rond 16 uur - nu dus ongeveer - voor minstens 12 uur vissen op zee. Die gevangen vis en/of krabben verkopen ze dan op de Kep krabbenmarkt. Zo kunnen ze weer een dag verder. Probleem is dat hun netten alles vangen: grote vissen, kleine vissen en dat ze het klein grut voor een appel en een ei aan de vispasta-fabriek verkopen. Resultaat: overbevissing. Hun netten zijn eigenlijk illegaal maar als de politie ze wil beboeten, dan is met wat geld wel alles te regelen!
Bird house.
Langs de buitenwijken van Kep rijden we doorheen een zoutwinning. De productie is door het voorlopig nog altijd natte weer nog niet herop gestart. Dan komen we aan een eigaardige betonnen constructie. Een gebouw, drie verdiepingen hoog, naar schatting 30 meter lang, zonder vensters maar wel met gaten in de muren. EN omheind, EN er klinken vogelgeluiden EN er vliegen voortdurend zwaluwen af en aan. De vogelgeluiden blijken echter niet "natuurlijk" te zijn maar door een luidsprekersysteem te worden geproduceerd. Dat trekt veel zwaluwen aan die denken "Hier wonen veel zwaluwen; 't is hier goed; we bouwen hier ook ons nest". Het is de rijke - vermoedelijk Chinese - eigenaar om de zwaluwnestjes te doen: voor vogelnestjes-soep, 1.000 $ voor 1 kg! Financieel goede investering.
Terug nu naar Knai Bang Chatt. We passeren nog de vroegere villa van de koninklijke familie, vervallen, getekend door kogelinslagen en toch ... "A touch of class" straalt er nog altijd van af.
Tijd nu om de hitte en het zweet van de dag van ons af te spoelen in het zwembad!
Morgen dan maar relaxen?