Mora mora.

 03/11/2018

Afstand en reistijd: de relatie tussen de twee is moeilijk in te schatten in Madagaskar. We rijden van Antsirabe naar Ranomafana, 230 km, 4u30 zegt Google Maps. We vertrekken om 8 uur en we zien wel. “Mora mora”, rustig, kalmpjes aan.

Eerst nog geld tanken in Antsirabe: 600.000 Ar in twee keer. Dan door de drukte van een zaterdagmorgen laveren: mensen, pousse-pousse, taxi-brousse (minibusjes die niet vertrekken vooraleer ze veel te veel passagiers hebben ingeladen), karretjes allerhande. De eerste 10 km van de Route Nationale 7 zijn ons bekend: dezelfde als gisteren. Daarna kronkelt de weg voortdurend. In de verte, rechts van ons ligt Mount Ibity, 2.250 meter hoog, met wolken rond de top.

De weg zal door een berglandschap blijven kronkelen voor de volgende 90 km. In de valleien werken mens en zebu in eindeloze rijstvelden: ploegen en/of omspitten, aardkluiten breken, rijstplantjes uitplanten ... ‘t Is een lappendeken van vele tinten groen. Tot drie oogsten per jaar produceren ze hier, “handmatig” of met zebu-hulp.

Ambositra.

Ambositra is een centrum van houtbewerking. Allerlei nuttige en minder nuttige, mooie en minder mooie dingen en kitsch in hout zie je hier. Zelfs de houten balkons van de huizen zijn af en toe kunstig gesculpteerd. Alhoewel dat is niet altijd gemakkelijk te zien want ... we rijden ons vast in de drukte van de zaterdagse markt. Mora mora. We hebben toch ogen te kort om alle bedrijvigheid gade te slaan.

Voorbij Ambositra sluiten hoge granietrotsen de valleien in. Hier is een endemisch bos van tapia- bomen. Op deze bomen leeft dan weer een soort zijdeworm. Vandaar dat hier ook een zijde-industrie is, gespecialiseerd in de productie van fijne lijkwades. Langs de kant van de weg verkopen kinderen de vruchten van de tapia’s. Die hebben ze ongetwijfeld opgeraapt, niet afgetrokken want dat is “fady”, verboden, brengt ongeluk. Het vruchtje lijkt een beetje op een heel klein pruimpje en smaakt ... licht zoet, vooral pitten en schil, een beetje smaakloos. Of waren ze nog niet rijp genoeg?

Ambohimahasoa.

Nog verder verkopen kinderen (opnieuw kinderen!) pocpocs. Justin wil absoluut stoppen en ons tonen wat dat is. Het zijn “lampionkersjes” of goudbes, wat kleiner dan wat in Belgïe in de rekken ligt, want deze zijn “in ‘t wild” geplukt.

Lunchen doen we in Hotely “Le Point” in Ambohimahasoa. Chique naam maar niemand spreekt er Frans of Engels. De zaak is absoluut “basic”: zelf ineen getimmerde stoelen en tafels, toile cirée op de tafels. En vreemd: ze brengen ons onmiddellijk een kruik heet water. Achteraf blijkt dat dit het aangelengde kookvocht van rijst is. Standaard gratis drank in een hotely. We spelen op veilig en bestellen Chinese soep: noedels met ei in een bouillon. Voedzaam, punt, meer niet. Een biertje? Zoals gewoonlijk gechambreerd. Toilet? Deur en duister gangetje door en op een erf belanden. Dan de weg zoeken tussen eenden en kalkoenen; opgepast voor een slapende hond! Franse WC, een plastic fles met water om te “spoelen”. Ervaring rijker.

Voor onze twee Chinese soepen + een biertje + een water betalen we de royale som van 7.000 Ar, dat is 1,75 €!

Ranomafana.

Onze rit gaat verder. De bebossing neemt toe. Het landschap blijft bergachtig. We strekken even de benen langsheen de verlaten afslag naar het nationaal park van Ranomafana. In de verte komen twee jongens - één met een zak op het hoofd - en een meisje aangesjokt. Typisch, dus ... foto nemen. Als ze op onze hoogte zijn, willen ze de foto zien. Dat wordt verbaasd lachen. Mogen we een foto van dichtbij nemen? Dat mag. Als ze deze nieuwe foto zien is het opnieuw lachen, gieren, brullen. En als ze dan nog twee vodjes van bankbiljetten krijgen ter waarde van 3.000 Ar zijn ze helemaal in de wolken. Dan realiseren we ons ... ze hebben geen spiegel en hebben zichzelf nu voor één van de eerste en weinige keren gezien.

We zijn er bijna. Een zwaar geladen taxi-brousse staat met een lekke band langs de kant van de weg. Een tweede taxi-bé biedt hulp. Een twintigtal passagiers staat er op te kijken. Wanneer zijn zij op hun bestemming? 

Nu nog even de Andriamamovoka waterval bewonderen. Daarna rijden we Ranomafana-dorp binnen. Het is 16 uur. Dat is in totaal 8 uur onderweg voor iets meer dan 200 km afstand. We logeren in Hotel Thermal Ranomafana, een vroeger kuuroord.

Vanavond dineren! Zebu-steak met een flesje “dure” Malagasy wijn: Antsirabe Grand Cru, 25.000 Ar, zo maar eventjes 6,5 €! Op je verjaardag mag je je iets extra’s permitteren! Mora mora!