Van Tsara camp naar Ranohira.
09/11/2018
Er hangen deze morgen mistige slierten wolken rond de toppen van de Tsaranoro-bergen. We vangen de 25 km lange terugtocht naar de RN7 aan. Daar doen we een uur over, 4x4 weg! Hier en daar ploegt een zebu-span een veld om.
Eens terug op de Route Nationale verandert het landschap snel: ‘t wordt vlakker en nog droger. Af en toe doemen gigantische granieten rotsen op uit het vlakke land. We passeren vele dorpjes ... armer nog dan in het noorden.
Rond het middaguur arriveren we in Ihosy: tijd om te tanken. Opvallend in en rond Ihosy zijn de bomen met vlammend oranje-rode bloesems: de “arbres flamboyants”. Waar het in Antsirabe wemelde van de pousse-pousse - fiets of lopend - maken in Ihosy gele gemotoriseerde tuk-tuks de dienst uit. Piaggio heeft hier een goede zaak gedaan. We lunchen in hotel Tiana. Blijkbaar stoppen alle toeristen op weg naar Isalo op deze plek want het overdekte terras buiten zit vol en ook binnen is het druk.
Na een steile en spectaculaire klim vanaf Ihosy belanden we op het vlakke hoogplateau van Horombe. Een kleine 100 km ver ... eentonige vlakte, niets speciaals te zien. Ik suf en val bijna in slaap. Plots wordt druk geclaxonneerd en we stoppen. Iets ernstigs? De vrachtwagen die ons net vanuit de andere richting passeerde is ook gestopt. De vrachtwagenchauffeur en Justin kennen mekaar en slaan nu een praatje. Mora, mora.
Ranohira is het volgende dorpje, tevens de “poort” van Isalo National Park. Hier heeft Justin afgesproken met een lokale gids om het programma van morgen vast te leggen. Maar we moeten wachten op de gids ... opnieuw: mora, mora ... Gelukkig zitten we op het terras van restaurant “Le Zébu Grillé” waar we van een echte Lavazza espresso kunnen genieten. Uiteindelijk komt Paterson, onze gids voor morgen, opdagen. We leggen een tocht van 6 uur in Isalo National Park vast met lunch halfweg. Dat belooft voor morgen.
Een tiental kilometer voorbij Ranohira ligt onze lodge, en wat voor één! Temidden van de grillig gevormde rotsformaties van Isalo, in een groene oase vinden we “Le Jardin du Roy” (Roy met “y”, geen tikfout). Hemelse plek met alle moderne luxe, inclusief zwembad: wat zijn we toch comfort-slaafjes! Maar nu vooral niet vergeten om van het landschap te genieten. Dus wandelen we nog even naar de zuster-lodge “ Le Relais de la Reine” en genieten we van de oker-bruine en rode kleuren die de ondergaande zon op de rotsen tovert.
Vanavond kip met chayote gegeten. De kip is vermoedelijk geslacht net voor ze van ouderdom zou sterven. En voor wie niet weet wat Chayote is (wij kenden het ook niet): klik hier.