Diep Afrika.
23 november 2014: cash-problemen blijven ons hier in Afrika achtervolgen. Zoveel is duidelijk na betaling van ons verblijf in The Lodge at the Ancient City. Niet alleen ons verblijf maar ook onze avond-maaltijden, drankjes en - gisteren - aankopen van souveniers in al ons enthousiasme, hebben onze kassituatie verminderd tot amper 300 $. Wat hebben we nog nodig? Brandstof voor de auto. Een paar boetes? Parktoegangen. Eén of andere tax aan de grens waarschijnlijk. Nog 3 ontbijten en lunches (avondmaaltijden in de volgende lodge waar we - normaal gezien - met Visa moeten kunnen betalen) ... Dus opnieuw te weinig cash. Het is zondag .... vinden we eten en geld?
Dichtstbijzijnde stadje is Masvingo. Het eerste supermarktje (Spar) dat we tegen komen is open, maar neemt geen kredietkaarten aan. Dus verder naar het centrum. Tot onze verbazing en opluchting is hier een Barclays bankfiliaal, MET bankautomaat. In één keer 500 $ afhalen lukt weer niet. Wel met twee verschillende kaarten 200 $. En een eindje verder is nog een bank waar Stijn er in slaagt om nog eens 500 $ uit de muur te halen. Andermaal gered! Inkopen doen en dan op weg naar Gonarezhou ( spreek uit Gonaresjo).
In en rond Masvingo zie je dat het zondag is: de mensen, vooral de vrouwen, lijken hun beste kleren te hebben aangetrokkken. Overal de "witte nonnen" op straat, maar ook kinderen en volwassenen. We passeren zelfs een hele verzameling bezig aan één of andere kerkdienst in open lucht, geleid door iemand helemaal in het blauw gekleed. Eigenaardig.
Andermaal reizen we door een prachtig Afrikaans landschap. Erg heuvelend. Kopjes die als reusachtige kale keien her en der verstrooid liggen. Dan weer hier en daar rotsen. Hellingen met bomen in allerlei lente-kleuren, sommige in bloei met vlammend rode bloemen. Uiteraard alles onder een staalblauwe hemel met stralende zon. Geen wolkje te bekennen. De november-regens zijn blijkbaar opnieuw veraf.
De laatste 40 km is onverharde weg en eigenlijk heb je best een 4x4 nodig. Doorheen een half open woud, voornamelijk van Mopane-bomen met hier en daar een oude baobab. Talrijke "dorpjes" langs de weg. Dat wil zeggen: een drie tot viertal traditionele rondavels - strooien dak, lemen muren - een staketsel met daarop in open lucht wat potten en pannen, alles "ommuurd" door houten palen. Een echte kraal. Hier en daar mensen, volwassenen, kinderen, die naar onze voorbijrijdende auto wuiven. Veertig kilometer lang hotsen en botsen over het rode grintpad ... Vermoedelijk geen electriciteit en zeker geen stromend water in die dorpjes. Hier en daar loslopende geiten of koeien. Piepkleine perceeltjes landbouwgrond: overlevingslandbouw! Kan je nog van de prachtige omgeving genieten als je hier geboren wordt? En wat zijn dan je kansen in het leven? Filosofisch word je hiervan ...
Bakkend heet is het inmiddels. 't Is twee uur 's namiddags wanneer we Chilo Gorge Safari
Lodge bereiken. Spectaculair gelegen op kliffen zo'n 30 tot 40 meter boven de Save rivier. Ongelooflijk uitzicht op de rivier die bruin stromend ongeveer de helft van zijn vermoedelijk 200 meter brede bedding in neemt. Uiteraard met krokodillen langs de waterlijn, nijlpaarden in het midden van de rivier en tal van reiger- en ooievaar soorten. Zowat een week geleden heeft het hier zwaar geregend. Vandaar de relatief hoge waterstand (maar toch slechts de helft van de maximale breedte van de bedding ingenomen). Vandaar ook: beperkte electriciteit. De regens hebben het electriciteitsnet beschadigd en dat is nog altijd niet hersteld. Alle electriciteit in de lodge - 's morgens van 6 tot 9; 's middags van 12 tot 1u30 en 's avonds van 7 uur tot 10 uur - komt van een diesel generator. Kraantjeswater heeft ook een bruine kleur en is niet drinkbaar. Maar de lodge voorziet water in 50 liter vaten.
We worden hartelijk verwelkomd in de lodge, onder andere door Richard en Janet, het Engelse dokterskoppel wat we ook in Hwange ontmoetten (zie blogspot van 18 november). We betrekken een "self-catering huis" aan de rand van de rivier, maar op veilige hoogte erboven, met 4 slaapkamers. Hier zullen we ontbijten en lunchen. Avondeten is in de lodge.
Al dikwijls gezegd maar het is ontzettend heet. De rest van de namiddag,wordt dan ook besteed aan het afkoelen in het zwembad (zelfs Betty zwemt ... dan moet het echt heet zijn), de dieren bekijken aan de overzijde van de Save (impala, warthog, baviaan ...) en gewoonweg "wat luieren".
's Avonds wandelen we in het donker - gelukkig hebben we onze Waka-Waka's - de ongeveer 200 meter naar de lodge. Het geluid van de savanne is bijna oorverdovend. Een baobab staat in bloei. Prachtig gele bloemen die de volgende ochtend al zijn afgevallen of opnieuw dicht zullen zijn. Uitstekend dineetje aan een grote tafel, samen met Richard en Janet, nog een ander blank Zimbo koppel en drie ranger-gidsen waarvan één ervan ons morgen zal meenemen op safari in het Gonarezhou National Park. Allerlei verhalen over Afrika, leven in de "bush", pythons en Zwarte Mamba's, doen de ronde, het ene verhaal al spectaculairder dan het andere ... broodje aap?
We nemen afscheid van Richard en Janet die morgen met vliegtuig (kleine landingsstrip op gras dicht bij de lodge) terugkeren naar Harare, dan naar Johannesburg, vandaar naar Londen en dan naar Yorkshire waar ze wonen.
Maken dat we voor 22 uur terug zijn in ons huis langs de rivier want dan gaat onverbiddelijk de electriciteit er af. Nog even naar de duizenden sterren kijken. Dan onder onze muskietennetten en hopen dat we bij deze warmte kunnen slapen ... Laat de gekko's op onze muren, spiegels en meubilair maar veel insecten vangen.
Dichtstbijzijnde stadje is Masvingo. Het eerste supermarktje (Spar) dat we tegen komen is open, maar neemt geen kredietkaarten aan. Dus verder naar het centrum. Tot onze verbazing en opluchting is hier een Barclays bankfiliaal, MET bankautomaat. In één keer 500 $ afhalen lukt weer niet. Wel met twee verschillende kaarten 200 $. En een eindje verder is nog een bank waar Stijn er in slaagt om nog eens 500 $ uit de muur te halen. Andermaal gered! Inkopen doen en dan op weg naar Gonarezhou ( spreek uit Gonaresjo).
In en rond Masvingo zie je dat het zondag is: de mensen, vooral de vrouwen, lijken hun beste kleren te hebben aangetrokkken. Overal de "witte nonnen" op straat, maar ook kinderen en volwassenen. We passeren zelfs een hele verzameling bezig aan één of andere kerkdienst in open lucht, geleid door iemand helemaal in het blauw gekleed. Eigenaardig.
Andermaal reizen we door een prachtig Afrikaans landschap. Erg heuvelend. Kopjes die als reusachtige kale keien her en der verstrooid liggen. Dan weer hier en daar rotsen. Hellingen met bomen in allerlei lente-kleuren, sommige in bloei met vlammend rode bloemen. Uiteraard alles onder een staalblauwe hemel met stralende zon. Geen wolkje te bekennen. De november-regens zijn blijkbaar opnieuw veraf.
De laatste 40 km is onverharde weg en eigenlijk heb je best een 4x4 nodig. Doorheen een half open woud, voornamelijk van Mopane-bomen met hier en daar een oude baobab. Talrijke "dorpjes" langs de weg. Dat wil zeggen: een drie tot viertal traditionele rondavels - strooien dak, lemen muren - een staketsel met daarop in open lucht wat potten en pannen, alles "ommuurd" door houten palen. Een echte kraal. Hier en daar mensen, volwassenen, kinderen, die naar onze voorbijrijdende auto wuiven. Veertig kilometer lang hotsen en botsen over het rode grintpad ... Vermoedelijk geen electriciteit en zeker geen stromend water in die dorpjes. Hier en daar loslopende geiten of koeien. Piepkleine perceeltjes landbouwgrond: overlevingslandbouw! Kan je nog van de prachtige omgeving genieten als je hier geboren wordt? En wat zijn dan je kansen in het leven? Filosofisch word je hiervan ...Bakkend heet is het inmiddels. 't Is twee uur 's namiddags wanneer we Chilo Gorge Safari
Lodge bereiken. Spectaculair gelegen op kliffen zo'n 30 tot 40 meter boven de Save rivier. Ongelooflijk uitzicht op de rivier die bruin stromend ongeveer de helft van zijn vermoedelijk 200 meter brede bedding in neemt. Uiteraard met krokodillen langs de waterlijn, nijlpaarden in het midden van de rivier en tal van reiger- en ooievaar soorten. Zowat een week geleden heeft het hier zwaar geregend. Vandaar de relatief hoge waterstand (maar toch slechts de helft van de maximale breedte van de bedding ingenomen). Vandaar ook: beperkte electriciteit. De regens hebben het electriciteitsnet beschadigd en dat is nog altijd niet hersteld. Alle electriciteit in de lodge - 's morgens van 6 tot 9; 's middags van 12 tot 1u30 en 's avonds van 7 uur tot 10 uur - komt van een diesel generator. Kraantjeswater heeft ook een bruine kleur en is niet drinkbaar. Maar de lodge voorziet water in 50 liter vaten.We worden hartelijk verwelkomd in de lodge, onder andere door Richard en Janet, het Engelse dokterskoppel wat we ook in Hwange ontmoetten (zie blogspot van 18 november). We betrekken een "self-catering huis" aan de rand van de rivier, maar op veilige hoogte erboven, met 4 slaapkamers. Hier zullen we ontbijten en lunchen. Avondeten is in de lodge.
Al dikwijls gezegd maar het is ontzettend heet. De rest van de namiddag,wordt dan ook besteed aan het afkoelen in het zwembad (zelfs Betty zwemt ... dan moet het echt heet zijn), de dieren bekijken aan de overzijde van de Save (impala, warthog, baviaan ...) en gewoonweg "wat luieren".
's Avonds wandelen we in het donker - gelukkig hebben we onze Waka-Waka's - de ongeveer 200 meter naar de lodge. Het geluid van de savanne is bijna oorverdovend. Een baobab staat in bloei. Prachtig gele bloemen die de volgende ochtend al zijn afgevallen of opnieuw dicht zullen zijn. Uitstekend dineetje aan een grote tafel, samen met Richard en Janet, nog een ander blank Zimbo koppel en drie ranger-gidsen waarvan één ervan ons morgen zal meenemen op safari in het Gonarezhou National Park. Allerlei verhalen over Afrika, leven in de "bush", pythons en Zwarte Mamba's, doen de ronde, het ene verhaal al spectaculairder dan het andere ... broodje aap?
We nemen afscheid van Richard en Janet die morgen met vliegtuig (kleine landingsstrip op gras dicht bij de lodge) terugkeren naar Harare, dan naar Johannesburg, vandaar naar Londen en dan naar Yorkshire waar ze wonen.
Maken dat we voor 22 uur terug zijn in ons huis langs de rivier want dan gaat onverbiddelijk de electriciteit er af. Nog even naar de duizenden sterren kijken. Dan onder onze muskietennetten en hopen dat we bij deze warmte kunnen slapen ... Laat de gekko's op onze muren, spiegels en meubilair maar veel insecten vangen.