Over olifanten en een luipaard.

Vandaag al vroeg uit de veren: met Evelien afgesproken om te gaan joggen, voor de grote warmte. Dus om half acht vertrekken. Zo'n drie kilometer van de lodge passeerden we gisteren een spoorweg. Drie kilometer heen en drie terug lijkt ons perfect. We joggen langs verlaten zandwegen, zien "guinea fowls" (een soort patrijzen), grond eekhoorntjes, millipedes, kleurrijke sprinkhanen, grijze springbok (nog in het domein zelf). Al na een kwartier breekt de zon voorgoed door de wolken. Onmiddellijk is het bakkend heet. We passeren een kippenkwekerij - verder geen huizen - en lopen zoals afgesproken tot aan de spoorweg aan mijn (trage) tempo. Moeilijk lopen want heuvelend terrein. De terugweg is door de hitte nog een stuk zwaarder. We doen een uur over de 6 km. Het ontbijt, fruitsap, een "bo-ken" met kaas of choco en een yoghurtje smaakt dubbel! Zeker vanop het terras van de lodge, in de schaduw, met zicht op een rood-rotsachtig gebergte met savanne er voor.

Maar niet getreuzeld. Pakken en ... op naar de volgende bestemming: Mapungubwe National Park op de grens met zowel Zimbabwe als Botswana. Een kleine 300 km, grotendeels langs uitstekende asfaltwegen. Stijn opnieuw aan het stuur. We rijden door Polokwane. Aan elk kruispunt lijkt iedereen wel wat te willen verkopen, net zoals in Johannesburg: voetballen, electrische connectors, assegaaien, pluimen, zeteltjes voor kinderen, kranten ... Dan onze twee benzinetanks, totale capaciteit 150 liter, volgooien.

Naarmate we verder noordwaarts trekken worden de tegenliggers schaarser en schaarser ... en de huisjes ... en de mensen ... De steenbokskeerkring nu passeren. De zon verdwijnt achter de wolken maar het blijft broeierig heet. En uiteindelijk rijden we kilometers en kilometers lang bijna alleen op de weg.

Dicht bij onze eindbestemming beginnen de eerste reuze baobabs op te duiken in het landschap: werkelijk gigantisch brede bomen met een stamomtrek van enkele meters en kleine, wortelachtige takken. We rijden tussen de "game reserves" door. De afsluiting ligt op vele plaatsen gewoon op de grond: het wild kan zomaar de weg over. Evelien spot een olifant in de verte. Prachtig rotsachtig landschap nu met - tussen de bergen - zogenaamde "woodland savanne".

Ruim na de middag bereiken we Mapungubwe National Park. Uistappen en inchecken. Loden hitte. Onze huisjes liggen zo'n 10 km van de hoofdingang maar de rit er naar toe is pittoresk. Tussen de bergen, over de hellingen en zo net tegen het dal van de Limpopo bewijst onze auto met extra hoge "clearance" (= staat hoog op zijn poten) zijn nut. We spotten wildebeest, impala, bavianen, oryx, Afrikaanse eland en de "African grey hornbill", neushoornvogel (met dank aan de field guide van David).

Ons verblijf ligt fantastisch: kamp Leokwe midden in het park. Huisjes verscholen tussen de rotsen, rieten dak, schaduwrijke veranda uitkijkend op de savanne. Een huisje voor vier en een huisje voor twee hebben we geboekt. Maar elk ligt aan een ander uiteinde van het kamp, dus beide huisjes zo'n 300 meter uit mekaar. Geen nood: we lunchen allen samen op het terras van het grootste huisje. Geen afsluiting ook rond het kamp: de wilde dieren kunnen zomaar overal in en door lopen.

't Is al laat: alsof de tijd hier lijkt te versnellen. 

Dus nog gauw een "avond rondritje in het Nationaal Park". Evelien heeft zich al geruime tijd van haar sterkste "wild-spot-kant" laten zien. Maar nu schiet ze wel de hoofdvogel af: plots ziet ze een luipaard uit een boom springen en bedaard op een paar tientallen meter afstand de weg volgen. Af en toe plast het beest: territorium afbakening. Twee klipspringertjes op de top van een rots slaken alarmkreten. De luipaard kijkt amper op en wandelt trots en zelfbewust rustig verder. We kunnen hem (of haar) goed en geruime tijd observeren. Wat een prachtig beest. Kippenvel-ervaring! Na 10 jaar en zeven reizen naar Afrika, eindelijk een luipaard in het wild gezien. Uitzonderlijk want zo een dier jaagt vooral 's nachts en is zeer ... discreet. Ons adrenaline-peil is met een schok gestegen. We zien nog giraffen en zebra's en impala's maar niets evenaart het magische moment van de luipaard ontmoeting. Veel sporen van olifanten ook: omgeduwde bomen (een daarvan verspert de weg en we moeten rechtsomkeer maken), gigantische mestballen en half ontschorste baobab's.De grote dikhuiden krijgen we echter niet te zien.

 

Kleurrijke zonsondergang vanop een uitkijkpunt boven de vlakte van de zo goed als droog staande Limpopo. Hier vloeit de Shashe rivier in de Limpopo. Aan de ene kant Zimbabwe, aan de andere kant Botswana en wij staan nog in Zuid-Afrika. Je zou zo van de ene naar de andere kant kunnen wandelen, zonder grensformaliteiten.Terug in Leokwe kamp wacht ons een nieuwe verrassing: twee olifanten zijn het kamp binnen gedrongen. Bedaard rukken ze takken af en proppen die in hun muil. De ene olifant staat op 30 meter van de buitendouche van David. De nacht valt en de klassieke nocturne-geluiden zijn te horen. Gelach van hyena's, takkengekraak waar de olifanten nog aan hun avondmaal zitten, allerlei ongespecifieerd gefluit, gepiep, gesis, gefladder en gebrul.

Prachtige dag gehad, hoewel iedereen hondsmoe en verhit is. Toch nog wat tijd nemen om de sterrenhemel te bewonderen, de vuurvliegjes in de vallei, en de vele insecten en nachtvlinders die op het licht van onze Waka-waka's afkomen. 't Wordt de volgende dagen moelijk om nog beter te doen.