Italie in Jo'burg en de wildernis in Mokopane.
Wat vooraf ging: tientallen emails, een paar telefoontjes en gisteren, 7 november 2014: vertrek naar Zaventem - probleemloos, kleine file niet te na gesproken - vlucht naar Frankfurt - probleemloos -
vlucht naar Johannesburg - probleemloos en comfortabel. Opgehaald aan de Oliver Tambo luchthaven in Johannesburg door ene Silas uit Soweto - probleemloos - en auto in ontvangst nemen bij Heather van de Bustrackers ... een "beest" van een 4 x 4: Toyota Hilux Double Cab. Stijn aan het stuur en na een koffie en veel uitleg over de auto, starten we ... voor een paar honderd meter: naar de dichtstbijzijnde Spar: inkopen voor 4 dagen. Het is middag, 8 november en de zon staat loodrecht boven onze hoofden: in de schaduw aangenaam warm! De Jacaranda's staan in bloei. Lente in Jo'burg!
Rechtover de Spar ligt Montecasino: het lijkt een Italiaans stadje maar dan nagebouwd in Johannesburg. Kompleet met piazza's, fonteinen, campanilles en typisch Italiaanse huizen met rode pannendaken. Na onze inkopen lunchen we in "Doppio zero - 00", Italiaans restaurant waar we voor nog geen 25 € een heerlijk lichte en gezonde lunch voor vijven eten! "Waarom bouw je nu een Italiaans dorp in Johannesburg?" vraag ik aan de dienster. "Because everybody is welcome in South-Africa" zegt ze met een ontwapenende glimlach. Ze bloost, denk ik ... hoewel dat bij zwarten niet te zien is.
Op dan naar onze eerste bestemming: Amatava lodge in Mokopane, zo'n kleine 300 km naar het noorden. Vlotte rit vanuit de rijke voorsteden van Johannesburg, security hekken overal, reclame voor 24/7 beveiliging. Dan langs industrieparken met zowat alle gereputeerde internationale bedrijven. Ten slotte een landschap dat steeds Afrikaanser wordt: savanne-achtig met verspreide parasol-bomen. Stijn nog steeds aan het stuur, Af en toe een beetje zwalpend nu. "Er staat veel wind", zegt hij. Maar de bladeren van de eucalyptusbomen langs de weg bewegen amper. Wordt hij moe?
Rond 5 uur verlaten we een eindje voor Mokopane de grote vierbaansweg naar het noorden. Doorheen Mokopane en dan, zo'n 5 km verder wordt de weg een grintbaantje. En nog 3 km verder staan we aan de poort van Amatava lodge. Geen mens te bespeuren. Maar we hebben de code van de toegangspoort en rijden het domein binnen. Er lopen allerlei antilopen vrij rond: sabelantilopen, Roan antilope, springbokjes, gouden wildebeest .... Maar geen mens te bespeuren. Een lichte ongerustheid groeit. Bellen naar de paar telefoonnummers die we hebben, maar ... geen antwoord. Tot een typische Afrikaner boer aan komt gereden. Goed in het spek, fors, rode neus, joviaal ... dat wel. Hij leidt ons rond in ons verbijf voor een nacht.
We hebben het domein voor ons alleen. En 2 van de in totaal 6 huisjes. In het midden van een
komplete wildernis, verlaten, geen huizen auto's of andere menselijke activiteit te horen of te zien. En "basic" comfort. Gelukkig kunnen we buiten "braaien" (=B-B-Q, een specialiteit van Stijn) met entrecote en boerewors en heerlijk gegrilde groenten (een specialiteit van Evelien en Betty), na een intermezzo met heel veel rook. Dat alles bij de plots ingevallen duisternis met opkomende maan die de wolken boven de bergen sprookjesachtig verlicht. Tientallen en tientallen insecten. Bidsprinkhaan die in ons bord belandt. Duizenden nachtgeluiden en ... kakkerlakken in de keukenkasten! Maar dit is Afrika: "who cares?".
Ik loop nog in het donker tegen een ferme tak van een boom aan. Hilariteit alom. Maar de bast is er af ... niet van de boom, maar van mijn kop. Na David die omwille van zijn 5 weken geleden gebroken arm met een "brace" rond loopt, nu een tweede "gewonde" in ons gezelschap.
Mokopane, 8 november 2014
vlucht naar Johannesburg - probleemloos en comfortabel. Opgehaald aan de Oliver Tambo luchthaven in Johannesburg door ene Silas uit Soweto - probleemloos - en auto in ontvangst nemen bij Heather van de Bustrackers ... een "beest" van een 4 x 4: Toyota Hilux Double Cab. Stijn aan het stuur en na een koffie en veel uitleg over de auto, starten we ... voor een paar honderd meter: naar de dichtstbijzijnde Spar: inkopen voor 4 dagen. Het is middag, 8 november en de zon staat loodrecht boven onze hoofden: in de schaduw aangenaam warm! De Jacaranda's staan in bloei. Lente in Jo'burg!Rechtover de Spar ligt Montecasino: het lijkt een Italiaans stadje maar dan nagebouwd in Johannesburg. Kompleet met piazza's, fonteinen, campanilles en typisch Italiaanse huizen met rode pannendaken. Na onze inkopen lunchen we in "Doppio zero - 00", Italiaans restaurant waar we voor nog geen 25 € een heerlijk lichte en gezonde lunch voor vijven eten! "Waarom bouw je nu een Italiaans dorp in Johannesburg?" vraag ik aan de dienster. "Because everybody is welcome in South-Africa" zegt ze met een ontwapenende glimlach. Ze bloost, denk ik ... hoewel dat bij zwarten niet te zien is.Op dan naar onze eerste bestemming: Amatava lodge in Mokopane, zo'n kleine 300 km naar het noorden. Vlotte rit vanuit de rijke voorsteden van Johannesburg, security hekken overal, reclame voor 24/7 beveiliging. Dan langs industrieparken met zowat alle gereputeerde internationale bedrijven. Ten slotte een landschap dat steeds Afrikaanser wordt: savanne-achtig met verspreide parasol-bomen. Stijn nog steeds aan het stuur, Af en toe een beetje zwalpend nu. "Er staat veel wind", zegt hij. Maar de bladeren van de eucalyptusbomen langs de weg bewegen amper. Wordt hij moe?
Rond 5 uur verlaten we een eindje voor Mokopane de grote vierbaansweg naar het noorden. Doorheen Mokopane en dan, zo'n 5 km verder wordt de weg een grintbaantje. En nog 3 km verder staan we aan de poort van Amatava lodge. Geen mens te bespeuren. Maar we hebben de code van de toegangspoort en rijden het domein binnen. Er lopen allerlei antilopen vrij rond: sabelantilopen, Roan antilope, springbokjes, gouden wildebeest .... Maar geen mens te bespeuren. Een lichte ongerustheid groeit. Bellen naar de paar telefoonnummers die we hebben, maar ... geen antwoord. Tot een typische Afrikaner boer aan komt gereden. Goed in het spek, fors, rode neus, joviaal ... dat wel. Hij leidt ons rond in ons verbijf voor een nacht.
We hebben het domein voor ons alleen. En 2 van de in totaal 6 huisjes. In het midden van een
komplete wildernis, verlaten, geen huizen auto's of andere menselijke activiteit te horen of te zien. En "basic" comfort. Gelukkig kunnen we buiten "braaien" (=B-B-Q, een specialiteit van Stijn) met entrecote en boerewors en heerlijk gegrilde groenten (een specialiteit van Evelien en Betty), na een intermezzo met heel veel rook. Dat alles bij de plots ingevallen duisternis met opkomende maan die de wolken boven de bergen sprookjesachtig verlicht. Tientallen en tientallen insecten. Bidsprinkhaan die in ons bord belandt. Duizenden nachtgeluiden en ... kakkerlakken in de keukenkasten! Maar dit is Afrika: "who cares?".Ik loop nog in het donker tegen een ferme tak van een boom aan. Hilariteit alom. Maar de bast is er af ... niet van de boom, maar van mijn kop. Na David die omwille van zijn 5 weken geleden gebroken arm met een "brace" rond loopt, nu een tweede "gewonde" in ons gezelschap.
Mokopane, 8 november 2014