Geldproblemen in Bulawayo.
Niet alleen heeft Zimbabwe geen eigen munt meer en wordt de US $ overal gebruikt, het is ook grotendeels een "cash-land". Kredietkaarten worden lang niet overal, zelfs eerder zelden, aanvaard. Zo moeten we in ons volgend verblijf, Lodge at the Ancient City in Masvingo, het restbedrag cash betalen. Daar hebben we in principe rekening mee gehouden. We zijn dan ook "loaded with cash" naar Zimbabwe gereisd.
Eerst inkopen doen in de "Spar" in Bulawayo. Dan moeten we nog tanken. Dus ons geld nog
even tellen, natellen en weer uittellen ... Dan blijkt dat we minstens 300 $ te weing gaan hebben voor de volgende week. We kunnen gewoonweg ons volgende verblijf niet meer cash betalen! En de emails van Lodge at the Ancient City waren erg duidelijk: geen kredietkaart! Een lichte ongerustheid steekt de kop op. Dan maar een bankautomaat zoeken in het centrum van Bulawayo. De eerste die we vinden neemt geen Visa-kaart aan. Een beetje verder op een hoek is er Barclays en daar tegenover een lokale bank, beide met een bankautomaat. Barclays maar proberen. Maar de veiligheidsagent vóór de bankautomaat vertelt ons dat de automaat leeg is ... misschien is er om 9 uur geld in de automaat (met de nadruk op "misschien"). Dat is nog een half uur wachten. De automaat van de lokale bank daar tegenover dan maar proberen. Kaart insteken, pincode en hoera, het scherm afficheert 5000 $ als maximale afhaallimiet. Dus gauw 500 $ opgevraagd. Kan niet: limiet overschreden. OK, 400 proberen, nee ... 300, nee, 250, 100 ... steeds limiet overschreden. Uiteindelijk wil het apparaat maar 50 $ uitspuwen. De 5000 $ moesten we eigenlijk lezen als 50,00 $, dus maximaal 50 dollar. Zo komen we er natuurlijk niet.
Laten we bij Barclays binnen in de bank maar vragen of zij ons met Visa geen 500 $ kunnen geven. Maar hun bankautomaat buiten op straat levert elk bedrag af beweren ze, ten minste als er geld in zit. Er wordt ons gevraagd buiten te proberen. Aanschuiven buiten dus. De zon brandt reeds op onze hoofden. Zweet parelt ... zeker van de warmte, of ook van de stress? Onze beurt. David probeert eerst met zijn Visa-kaart: code ingeven, gewenst bedrag ... in spanning turen naar het schermpje, en ... jawel! Het werkt: we zijn gered! Oef! Voor alle zekerheid neemt Stijn ook nog 400 $. Achteraf vragen we ons af of we niet overdreven hebben: als iederen hier maar 50$ uit de muur haalt, dan hebben wij met onze - in totaal - 900 $ misschien de automaat grotendeels geplunderd? Immers: 900 $ = 18 x 50 $. Nu dat we er op letten, zien we aan elke bank - er zijn er niet zoveel - lange rijen mensen aanschuiven voor de automaten.
In een verder relaxe sfeer malen we de ongeveer 300 km af naar Masvingo. Erg mooi landschap: golvende heuvels, afgewisseld met rotsformaties, bomen in allerlei tinten van groen, bruin, oranje, oker en rood. Net een herfstlandschap terwijl het hier toch lente is. De nieuwe blaadjes van bij voorbeeld de Mopane-boom zijn in het begin niet groen maar eerder licht bruinachtig. Vandaar ...
Zoals gewoonlijk geen kat op de lange rechte asfaltweg. De politiecontroles gaan vlotjes deze keer. We moeten maar één keer stoppen en komen er zonder boete vanaf. Misschien is het gewoonweg te warm voor de politie? In de weinige stadjes die we passeren is het - in tegenstelling tot het platteland - een drukte van jewelste. Vooral voetgangers, fietsers, ezelskarren en auto's in een wanordelijke boel. We eten "uit het vuistje", langs de kant van de weg op een "lay by". Niet echt leuk: elk zo'n plekje ligt vol blikjes, papier, verpakkingen, kortom vuil.
Aankomst dan in de "Lodge in the Ancient City", niet alleen dicht bij Great Zimbabwe maar ook in dezelfde stijl opgetrokken. Prachtige plek. Terras met uitzicht op een beboste vallei waar we straks de zonsondergang kunnen zien. Mooi zwembad. Lodge uitgebaat door zwarten (de foto van de president hangt in de receptie, net zoals in Lokhuthula Lodge in Vic Falls, ook door zwarten gerund - zie blogpost van 19 november 2014).
Voor de rest van de dag nog wat luieren aan het zwembad, EN een keer zwemmen. David, Stijn en Evelien wandelen nog even het volledige domein van de lodge af en zien in de velden een ossenspan met houten ploeg aan het werk. Aan het zwembad zit ook een groep, blijkbaar "ge-arriveerde" zwarten, zeer luidruchtig, zeer opzichtig. Groot verschil met de veehoeder van een paar dagen geleden die blij was met een boterham. Zimbabwe, een land van contrasten?
Tijd nu voor aperitief bij zonsondergang. En avondeten in de lodge waar er - hoe kan het ook anders - slechts een handvol andere gasten zijn. Bij het terugwandelen naar onze huisjes doen we nog een leuke ontdekking: een neushoornkever (rhino beetle), één van de zogenaamde "little five", samen met de ant lion (insect), de elephant shrew (zie blogpost van 17 november 2014), de buffalo weaver (=vogeltje) en de leopard tortoise. Die hebben we allemaal gezien deze vakantie! Leuke afsluiter van de dag. Benieuwd wat morgen brengt.
Eerst inkopen doen in de "Spar" in Bulawayo. Dan moeten we nog tanken. Dus ons geld nog
even tellen, natellen en weer uittellen ... Dan blijkt dat we minstens 300 $ te weing gaan hebben voor de volgende week. We kunnen gewoonweg ons volgende verblijf niet meer cash betalen! En de emails van Lodge at the Ancient City waren erg duidelijk: geen kredietkaart! Een lichte ongerustheid steekt de kop op. Dan maar een bankautomaat zoeken in het centrum van Bulawayo. De eerste die we vinden neemt geen Visa-kaart aan. Een beetje verder op een hoek is er Barclays en daar tegenover een lokale bank, beide met een bankautomaat. Barclays maar proberen. Maar de veiligheidsagent vóór de bankautomaat vertelt ons dat de automaat leeg is ... misschien is er om 9 uur geld in de automaat (met de nadruk op "misschien"). Dat is nog een half uur wachten. De automaat van de lokale bank daar tegenover dan maar proberen. Kaart insteken, pincode en hoera, het scherm afficheert 5000 $ als maximale afhaallimiet. Dus gauw 500 $ opgevraagd. Kan niet: limiet overschreden. OK, 400 proberen, nee ... 300, nee, 250, 100 ... steeds limiet overschreden. Uiteindelijk wil het apparaat maar 50 $ uitspuwen. De 5000 $ moesten we eigenlijk lezen als 50,00 $, dus maximaal 50 dollar. Zo komen we er natuurlijk niet.Laten we bij Barclays binnen in de bank maar vragen of zij ons met Visa geen 500 $ kunnen geven. Maar hun bankautomaat buiten op straat levert elk bedrag af beweren ze, ten minste als er geld in zit. Er wordt ons gevraagd buiten te proberen. Aanschuiven buiten dus. De zon brandt reeds op onze hoofden. Zweet parelt ... zeker van de warmte, of ook van de stress? Onze beurt. David probeert eerst met zijn Visa-kaart: code ingeven, gewenst bedrag ... in spanning turen naar het schermpje, en ... jawel! Het werkt: we zijn gered! Oef! Voor alle zekerheid neemt Stijn ook nog 400 $. Achteraf vragen we ons af of we niet overdreven hebben: als iederen hier maar 50$ uit de muur haalt, dan hebben wij met onze - in totaal - 900 $ misschien de automaat grotendeels geplunderd? Immers: 900 $ = 18 x 50 $. Nu dat we er op letten, zien we aan elke bank - er zijn er niet zoveel - lange rijen mensen aanschuiven voor de automaten.
In een verder relaxe sfeer malen we de ongeveer 300 km af naar Masvingo. Erg mooi landschap: golvende heuvels, afgewisseld met rotsformaties, bomen in allerlei tinten van groen, bruin, oranje, oker en rood. Net een herfstlandschap terwijl het hier toch lente is. De nieuwe blaadjes van bij voorbeeld de Mopane-boom zijn in het begin niet groen maar eerder licht bruinachtig. Vandaar ...Zoals gewoonlijk geen kat op de lange rechte asfaltweg. De politiecontroles gaan vlotjes deze keer. We moeten maar één keer stoppen en komen er zonder boete vanaf. Misschien is het gewoonweg te warm voor de politie? In de weinige stadjes die we passeren is het - in tegenstelling tot het platteland - een drukte van jewelste. Vooral voetgangers, fietsers, ezelskarren en auto's in een wanordelijke boel. We eten "uit het vuistje", langs de kant van de weg op een "lay by". Niet echt leuk: elk zo'n plekje ligt vol blikjes, papier, verpakkingen, kortom vuil.
Aankomst dan in de "Lodge in the Ancient City", niet alleen dicht bij Great Zimbabwe maar ook in dezelfde stijl opgetrokken. Prachtige plek. Terras met uitzicht op een beboste vallei waar we straks de zonsondergang kunnen zien. Mooi zwembad. Lodge uitgebaat door zwarten (de foto van de president hangt in de receptie, net zoals in Lokhuthula Lodge in Vic Falls, ook door zwarten gerund - zie blogpost van 19 november 2014).Voor de rest van de dag nog wat luieren aan het zwembad, EN een keer zwemmen. David, Stijn en Evelien wandelen nog even het volledige domein van de lodge af en zien in de velden een ossenspan met houten ploeg aan het werk. Aan het zwembad zit ook een groep, blijkbaar "ge-arriveerde" zwarten, zeer luidruchtig, zeer opzichtig. Groot verschil met de veehoeder van een paar dagen geleden die blij was met een boterham. Zimbabwe, een land van contrasten?
Tijd nu voor aperitief bij zonsondergang. En avondeten in de lodge waar er - hoe kan het ook anders - slechts een handvol andere gasten zijn. Bij het terugwandelen naar onze huisjes doen we nog een leuke ontdekking: een neushoornkever (rhino beetle), één van de zogenaamde "little five", samen met de ant lion (insect), de elephant shrew (zie blogpost van 17 november 2014), de buffalo weaver (=vogeltje) en de leopard tortoise. Die hebben we allemaal gezien deze vakantie! Leuke afsluiter van de dag. Benieuwd wat morgen brengt.