Miereneters in Bulawayo.
Bulawayo, 20 november 2014.
Vanmorgen nog een keer gaan joggen met Evelien in Bulawayo, althans in de buitenwijken rond onze B&B. Veel properder dan de binnenstad, maar toch nog veel vuilnis her en der verspreid. Talrijke schoolkinderen te voet op weg naar school. Allen in schooluniform. De meisjes in de ene straat naar hun school. De jongens in een andere straat. Geen gemengd onderwijs dus, maar wel blank en zwart samen.
Ontbijt om 8 uur. Twee imposante Afrikaners zitten mee aan de gemeenschappelijke tafel. Zij zijn hier om een nieuwe supermarkt te openen. Eén van de twee kent België, onder andere Gent, Brugge, Antwerpen, Koksijde, frieten ... Vandaag hebben we een bezoek gepland aan Khami, de ruïnes van een centrum van beschaving die wij middeleeuws zouden noemen, stammend uit de 15de eeuw. Great Zimbabwe (zie blogpost van 29 augustus 2014) kende zijn hoogtepunt in de 13de en 14de eeuw. Khami ontstond waarschijnlijk als een direkt gevolg van de teloorgang van Great Zimbabwe.
We zijn de enige bezoekers vandaag in Khami en volgens het gastenregister was er gisteren niemand en de twee dagen ervoor telkens één auto. Nochtans is dit een UNESCO World Heritage Site. We kopen het uitstekende boekje "KHAMI Capital of the Torwa State", waarvan er gelukkig nog een klein aantal exemplaren beschikbaar zijn, in het piepkleine museumpje. Daar is overigens niets te zien want "under construction". De ruïnes zelf zijn in één woord prachtig in een mooie omgeving (doet een beetje aan Matobo denken - zie blogpost van 13 november 2014) en bij een stralende zon. We volgen de
wandeling uit ons net gekochte boekje en bewonderen de verschillende overblijfselen van stenen gebouwen, "platforms" genoemd. Wandelen dan - volgens ons boekje, een absolute aanrader - door een woud van apenbomen, langs de Khami-rivier tot aan de dam. Proberen de gongrots uit: een eigenaardige rots die, wanneer je er op klopt met een steen, een zinderend geluid als van een klok of een gong maakt. Heel eigenaardig. Vermoed wordt dat deze rots werd gebruikt om op te roepen tot spirituele vieringen. De volgende ruïne ligt aan het kunstmatige meertje wat door de dam is gecreëerd. Prachtige omgeving, alleen .... het water ziet er fluo-groen uit, duidelijk erg vervuild. David wordt in zijn been gestoken door één of ander insect ... en dat hebben wij geweten: een ijselijke kreet, geklop met zijn ge-brace-te arm. Moet pijn hebben gedaan: er staat bloed op zijn been. Inspuiten met "Deet", wat show er omheen maar het is nu ook weer geen beet van een Zwarte Mamba. Terug nu naar de parking.
Het is middag en we rijden terug naar Bulawayo voor lunch in "26 on park". Dat is een mooi bewaard koloniaal huis met grote, prachtige tuin. We zitten op de veranda in de schaduw en genieten rustig van een uitstekende lichte, of niet zo lichte, lunch (ribbetjes voor Stijn). Aanrader! Een twee centimeter grote veelkleurige kever vliegt in Betty's bord en stijgt dan weer brommend op. Je bent in Afrika of niet! We reserveren (hoewel dat niet nodig zal blijken te zijn) voor avondeten onder de reeds bekende naam Betty Sondela.
Deze namiddag nemen we even rust, eindelijk, in de tuin en aan het zwembad van Sondela B&B. De eigenaar is een beetje geobsedeerd door schildpadden: d'er sloffen er zeker een tiental her en der rond in de tuin.
Eind van de namiddag drinken we ons aperitief samen met de eigenaar - ik noem hem maar Mr. Sondela. Leuke babbel over de - ontelbare - verschillen tussen België en Zimbabwe, maar politiek vermijden, en over eten praten ... Mr. Sondela vertelt over vliegmieren, hoe hij ze vangt ('s avonds met de blote hand en rond een lamp) en dat ze erg lekker zijn. Eerst vleugels er af (die verliezen ze snel zelf), dan invriezen, later op de pan bakken "in eigen nat" (d'er zou een natuurlijk vetlaagje op de insecten zitten, dus geen boter of olie toevoegen = cholesterolvrij!). Of we ze eens willen proeven? Hij zal ze onmiddellijk bakken. Aarzeling langs onze kant, maar David en Stijn zeggen ja. Mr. Sondela bakt zijn mieren natuurlijk niet zelf. Dat doet zijn zwarte kokkin, die een tiental minuten later reeds met een kommetje gebakken mieren als aperitiefhapje komt aandraven. David en Stijn proeven eerst. Dan de rest van ons gezelschap. Zaak is: niet kijken, verstand op nul en kauwen ... 't Is inderdaad nog lekker ook. Een beetje een smaak van garnalen of van noten. Bedankt Mr. Sondela ... we eten zijn potje leeg.
Avondeten dan in "26 on park". De kelner brengt de - beperkte - wijnkaart en wijst me alvast een wijn aan die niet meer voorradig is. Ik maak mijn keuze maar verkeerd blijkbaar: ook niet voorradig. OK, deze keer een Chardonnay gekozen. De kelner verdwijnt voor een ruime tijd en komt dan terug met een fles ... "Merlot"! Ook Chardonnay blijkt er niet meer te zijn. Maar de Merlot is aan dezelfde prijs als de Chardonnay, dus goed dan maar? Nee, want de kelner zegt dat er al van de Merlot-fles is gedronken ... en inderdaad, daar is al ruim een glas uit. Weer afgewezen. Mijn laatste keuze is uiteindelijk raak: er is nog een fles (een volle) in voorraad. Hilariteit alom natuurlijk.
Terug in Sondela, nog even een pousse-café, samen met de twee Afrikaners en Mr. Sondela. Deze keer komt de discussie dicht tegen politieke onderwerpen wanneer we met zijn allen betreuren dat Bulawayo zijn vroegere glorie kwijt is. Ik vang terloops een vliegmier die Mr. Sondela dankbaar in zijn voorraadpotje steekt ... Voor de volgende gasten?
't Was hier een speciaal maar absoluut leuk verblijf. Morgen op naar Great Zimbabwe.
Vanmorgen nog een keer gaan joggen met Evelien in Bulawayo, althans in de buitenwijken rond onze B&B. Veel properder dan de binnenstad, maar toch nog veel vuilnis her en der verspreid. Talrijke schoolkinderen te voet op weg naar school. Allen in schooluniform. De meisjes in de ene straat naar hun school. De jongens in een andere straat. Geen gemengd onderwijs dus, maar wel blank en zwart samen.
Ontbijt om 8 uur. Twee imposante Afrikaners zitten mee aan de gemeenschappelijke tafel. Zij zijn hier om een nieuwe supermarkt te openen. Eén van de twee kent België, onder andere Gent, Brugge, Antwerpen, Koksijde, frieten ... Vandaag hebben we een bezoek gepland aan Khami, de ruïnes van een centrum van beschaving die wij middeleeuws zouden noemen, stammend uit de 15de eeuw. Great Zimbabwe (zie blogpost van 29 augustus 2014) kende zijn hoogtepunt in de 13de en 14de eeuw. Khami ontstond waarschijnlijk als een direkt gevolg van de teloorgang van Great Zimbabwe.
We zijn de enige bezoekers vandaag in Khami en volgens het gastenregister was er gisteren niemand en de twee dagen ervoor telkens één auto. Nochtans is dit een UNESCO World Heritage Site. We kopen het uitstekende boekje "KHAMI Capital of the Torwa State", waarvan er gelukkig nog een klein aantal exemplaren beschikbaar zijn, in het piepkleine museumpje. Daar is overigens niets te zien want "under construction". De ruïnes zelf zijn in één woord prachtig in een mooie omgeving (doet een beetje aan Matobo denken - zie blogpost van 13 november 2014) en bij een stralende zon. We volgen de
wandeling uit ons net gekochte boekje en bewonderen de verschillende overblijfselen van stenen gebouwen, "platforms" genoemd. Wandelen dan - volgens ons boekje, een absolute aanrader - door een woud van apenbomen, langs de Khami-rivier tot aan de dam. Proberen de gongrots uit: een eigenaardige rots die, wanneer je er op klopt met een steen, een zinderend geluid als van een klok of een gong maakt. Heel eigenaardig. Vermoed wordt dat deze rots werd gebruikt om op te roepen tot spirituele vieringen. De volgende ruïne ligt aan het kunstmatige meertje wat door de dam is gecreëerd. Prachtige omgeving, alleen .... het water ziet er fluo-groen uit, duidelijk erg vervuild. David wordt in zijn been gestoken door één of ander insect ... en dat hebben wij geweten: een ijselijke kreet, geklop met zijn ge-brace-te arm. Moet pijn hebben gedaan: er staat bloed op zijn been. Inspuiten met "Deet", wat show er omheen maar het is nu ook weer geen beet van een Zwarte Mamba. Terug nu naar de parking. Het is middag en we rijden terug naar Bulawayo voor lunch in "26 on park". Dat is een mooi bewaard koloniaal huis met grote, prachtige tuin. We zitten op de veranda in de schaduw en genieten rustig van een uitstekende lichte, of niet zo lichte, lunch (ribbetjes voor Stijn). Aanrader! Een twee centimeter grote veelkleurige kever vliegt in Betty's bord en stijgt dan weer brommend op. Je bent in Afrika of niet! We reserveren (hoewel dat niet nodig zal blijken te zijn) voor avondeten onder de reeds bekende naam Betty Sondela.Deze namiddag nemen we even rust, eindelijk, in de tuin en aan het zwembad van Sondela B&B. De eigenaar is een beetje geobsedeerd door schildpadden: d'er sloffen er zeker een tiental her en der rond in de tuin.
Eind van de namiddag drinken we ons aperitief samen met de eigenaar - ik noem hem maar Mr. Sondela. Leuke babbel over de - ontelbare - verschillen tussen België en Zimbabwe, maar politiek vermijden, en over eten praten ... Mr. Sondela vertelt over vliegmieren, hoe hij ze vangt ('s avonds met de blote hand en rond een lamp) en dat ze erg lekker zijn. Eerst vleugels er af (die verliezen ze snel zelf), dan invriezen, later op de pan bakken "in eigen nat" (d'er zou een natuurlijk vetlaagje op de insecten zitten, dus geen boter of olie toevoegen = cholesterolvrij!). Of we ze eens willen proeven? Hij zal ze onmiddellijk bakken. Aarzeling langs onze kant, maar David en Stijn zeggen ja. Mr. Sondela bakt zijn mieren natuurlijk niet zelf. Dat doet zijn zwarte kokkin, die een tiental minuten later reeds met een kommetje gebakken mieren als aperitiefhapje komt aandraven. David en Stijn proeven eerst. Dan de rest van ons gezelschap. Zaak is: niet kijken, verstand op nul en kauwen ... 't Is inderdaad nog lekker ook. Een beetje een smaak van garnalen of van noten. Bedankt Mr. Sondela ... we eten zijn potje leeg.
Avondeten dan in "26 on park". De kelner brengt de - beperkte - wijnkaart en wijst me alvast een wijn aan die niet meer voorradig is. Ik maak mijn keuze maar verkeerd blijkbaar: ook niet voorradig. OK, deze keer een Chardonnay gekozen. De kelner verdwijnt voor een ruime tijd en komt dan terug met een fles ... "Merlot"! Ook Chardonnay blijkt er niet meer te zijn. Maar de Merlot is aan dezelfde prijs als de Chardonnay, dus goed dan maar? Nee, want de kelner zegt dat er al van de Merlot-fles is gedronken ... en inderdaad, daar is al ruim een glas uit. Weer afgewezen. Mijn laatste keuze is uiteindelijk raak: er is nog een fles (een volle) in voorraad. Hilariteit alom natuurlijk.
Terug in Sondela, nog even een pousse-café, samen met de twee Afrikaners en Mr. Sondela. Deze keer komt de discussie dicht tegen politieke onderwerpen wanneer we met zijn allen betreuren dat Bulawayo zijn vroegere glorie kwijt is. Ik vang terloops een vliegmier die Mr. Sondela dankbaar in zijn voorraadpotje steekt ... Voor de volgende gasten?
't Was hier een speciaal maar absoluut leuk verblijf. Morgen op naar Great Zimbabwe.